PORTER BAŁTYCKI

Aromat

Intensywne i bogate aromaty słodowe o charakterze: karmelowym, toffi, orzechowym, tostowymi, a nawet lukrecji. Uzupełnione lekkimi nutami czekoladowymi, palonymi, a nawet kawowymi. Zapach spalenizny jest wadą. Profil estrowy umiarkowany przypominający: śliwki, suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a w wersjach leżakowanych wina i porto. Niski do umiarkowanego zapach alkoholu. Nigdy nie może być jednak rozpuszczalnikowy ani fuzlowy. Zazwyczaj brak aromatów chmielowych, jednakże bardzo delikatne ziołowe nuty są akceptowalne.

Wygląd

Barwa ciemno miedziana do bardzo ciemno brązowej, nie powinna być czarna. Obfita, długo utrzymująca się piana koloru żółtobrązowego. Klarowne, aczkolwiek ciemniejsze wersje mogą być nieprzezroczyste.

Smak

Dominuje słodowość o czekoladowym i palonym charakterze. Pojawiać się mogą również nuty karmelowe, orzechowe, zbożowe, toffi, melasy i lukrecji. Posmaki spalenizny są niepożądane. Diacetyl jest wadą. Obecne są delikatne nuty śliwek, suszonych śliwek, wiśni czy rodzynek, a w wersjach leżakowanych uwydatniać się mogą już nuty winne czy porto. Posmaki chmielowe, głównie ziołowe, na niskim poziomie. Goryczka niska, w kierunku średniej. Pochodzi zarówno od chmielu, jak i słodów palonych czy alkoholu. Ma jedynie zapewniać właściwy balans, absolutnie nie może dominować w profilu piwa. Zauważalny alkohol. Powinien być ciepły, rozgrzewający. Nie może być palący, piekący ani rozpuszczalnikowy.

Tekstura

Pełnia średnia w stronę wysokiej. Gładkie z dobrze ułożonym, rozgrzewającym, nigdy palącym, alkoholem. Wysycenie średnie, w kierunku wysokiego, acz wersje długo leżakowane mogą mieć niskie nasycenie.